Bericht van de hoofdredacteur week 39

Bij terugkeer van vakantie wachtte mij een grote verrassing: het totaal verloederde, meer dan 35 jaar oude wegdek van de straat waar ik woon was vervangen door een schitterende, gloednieuwe, roetzwarte laag asfalt. Nu de klinkers van de parkeerplaatsen langs de straat nog een goede beurt en de zaak ligt er weer fris en fruitig bij.

Wat het Wereldkampioenschap Fietsen betreft: met instemming las ik in de krant het commentaar van een gemeentewoordvoerder dat je zo’n evenement nu eenmaal niet kunt organiseren zonder overlast te veroorzaken. Dat lijkt me eenvoudig op te lossen: organiseer het dan niet. Want wie zit daar eigenlijk op te wachten? Uit hetzelfde stuk (in de krant|) bleek trouwens dat het bestuur van de gemeente Landgraaf tijdelijk was overgenomen door ‘de organisatie van het WK’, en dat lijkt me principieel onjuist.

Je kunt het ook anders zien: het was gedurende enkele dagen waarop het verkeer was stilgelegd, nog veel rustiger dan toch al in onze geweldige gemeente. Zelfs het nieuwe asfalt in onze straat werd op die dagen niet beroerd door het rubber van autobanden en iedereen die per se bij mij moest zijn, kwam te voet. Dat heeft ergens wel iets gezelligs.

Geen fiets gezien, ik heb zo mijn eigen gedachten over de wielrensport maar daarmee strijk ik de liefhebbers, ook die op het raadhuis, behoorlijk tegen de haren in, dus ik houd het kort.

De stilte in de straten deed me trouwens denken aan Venetië, waar ik vorige week was en waar het openbaar vervoer op een dag staakte van 10 uur tot 3 uur. In die waterige stad ben je zonder openbaar vervoer echt nèrgens, tenzij je je eigen roeiboot meeneemt, maar gelukkig kon je te voet op alle terrassen en in restaurants komen, en dan vliegt de tijd. Maar het was een mooi gezicht en gehoor, zonder al die knetterende vaporetto’s.